چرا کسی نیست ؟

چه کسی خواهد توانست

شاپرک های خاموش را

در پایکوبی دلتنگی های من
آرامش ببخشد

اینجا سکوت شب است

تاریکی

ترس رفتن نیست

نبودن تو

مرا این گونه خاموش

و

بی صدا کرده است

چرا کسی نیست ؟

کسی چرا نوشته های انتظار را نمی خواند ؟

من از مرگ هراسی ندارم

از این می ترسم که کسی

نبودن مرا ساده فراموش کند